بسم الله الرحمن الرحيم
امتحان و آزمايش منطق محكم حقيقت است. هر كس مدعي مقام و صنعت و هنري است تا مورد آزمايش قرار نگيرد براي او ارزشي نيست. در دانش امروز جهاني تنها موضوعاتي را مورد توجه و اعتماد مي دانند كه همراه تجربه و آزمايش باشد. براي امور معنويّه كه سرآمد آنها ولايت ائمه اطهار عليهم السلام است آزمايشي مقرر است كه ديده اشكبار باشد و امام شهيد حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام محك مدعيان ولايت است و ديدگاني كه در مصيبت اين امام مظلوم گريان باشند نشانه محبت و دوستي و ولايت ائمه هدي عليهم السلام است كه در تعليمات اسلام از همه چيز والاتر و بالاتر است و در پشت اين ديده هاي اشك آلود دل هاي پرمحبتي است كه ارزش معنوي بي پايان دارد و هر گونه اجر و ثوابي را شايسته اند.
حسين عليه السلام  قتيل العَبَرات است. به سبب آنكه جماعت جاهل مقام آن امام همام را كه حبيب ذات اقدس باري تعالي است نشناخته و خون مطهر ايشان را با آن فجايع ريختند خداوند تا روز قيامت چشم محبان ايشان را گريان خواهد گذاشت.
چگونه بر آن شمس هدي نگريم كه آسمانها و زمين و ساكنان عرش و ملكوت خون گريه مي كنند. ما درباره مقام ايشان معرفت نداريم و گرنه حديث « كل يوم عاشورا و كل ارض كربلا » را درك مي كرديم. حسين مصداق مشكاه در آيه نور است. حسين فجر فرج گشاي سوره فجر است. حسين مخاطب آيه ارجعي الي ربك راضيه مرضيه و نقطه باي بسم الله الرحمن الرحيم است. حسين زينت نه سماست. حسين خلعت «هل اتي» است. حسين مرتبت دعاست. حسين افضل پارساست. حسين شافع «مَن بُكاست».
طلعت شمس والضحي             رسته روضه الصفا
روح و روان مصطفي                  مهجه قلب مرتضي
قره العين مجتبي                    پرور خيره النسا
ميوه باغ لافتي                       محيي دين اصطفا
راكب فُلك البلا                        صاحب ملك للولا
گوهر دُرج اتقيا                        خاور برج ازكيا
سرور فوج اصفيا                      رهبر اوج مدعا
ماهي موج ابتلا                      نير كاف ابتدا
خيِّر قاف انتها                         بدر نجوم اوصيا
فخر عموم اوليا                       مايه بهت انبيا
نوح سفينه النجا                     مير مدينه الرجا
لامع ليله السري                     مشعله دار كبريا
حاصل حجه الوداع                   صدره نشين الصلا
پرده فراز منتها                       وارث ختم الانبيا
مكه و مشعر و منا                  مروه و زمزم و صفا
مطلع وجه مابقي                   خامس ساكن العبا
صائم يوم عاشرا                    نائم ارض كربلا
كشته دست اشقيا                سلب ردا حسين حسين
                سرخ قبا حسين حسين
نائب ماضيات حسين                ملجاء باقيات حسين
منبع محسنات حسين              حُسن محسّنات حسين
دافع مشكلات حسين               كاشف معضلات حسين
ناشر معجزات حسين                ناظر شش جهات حسين
حاصل طيبات حسين                عين مطهرات حسين
زيب مقدسات حسين               متن مقدرات حسين
علت كائنات حسين                  باعث ممكنات حسين
بدو مقدمات حسين                 ختم گزارشات حسين
لازم واجبات حسين                 شرط مقربات حسين
منجي الصلاه حسين                مجري الزكوه حسين
زيب مشابهات حسين              محكم بينات حسين
روح ذوي الحياه حسين             معدن التفات حسين
اصل تجليات حسين                 شاه حميده ذات حسين
عبد خداصفات حسين              ده صد و يك نكات حسين
نقش تاثرات حسين                 ديده باكيات حسين
جسم مقطعات حسين             فرشه سافنات حسين
منع من الفرات حسين             آب بقا حسين حسين
                   تشنه ماء حسين حسين
                                            «قسمتي از اشعار تاج الشعرا مرحوم يحيوي در اوصاف امام حسين»
مناقب مولاي ما حسين عليه السلام به خوبي پيداست و كنگره شرافت و بزرگواري اش تابنده و هويداست. در هر چيزي ايشان را درجه اي است بلند و پايه ايست ارجمند. جدش محمد مصطفي (ص) است و پدرش علي مرتضي است و جده اش خديجه كبري و مادرش فاطمه زهرا (س) و برادرش حسن شرافتمند با افتخار و عمّش جعفر طيار و فرزندانش ائمه اطهار است و نژاد از هاشم، برگزيده اخيار دارد.
تويي تابنده كي بر كس نهاني                مگر كوري كه نتوان ديدن شمس
مولا و امام ما حضرت مهدي (عج) نيز در زيارت ناحيه مقدسه ايشان را ستوده است : بر ملت ها وفادار- درخصال نيك، استوار - در كرامت، آشكار - نمازگزار شبهاي تار -  در روش، متين -  در اخلاق، امين -  در سابقه، مكين -  شريف نژاد -  بزرگ بنياد -  والا مقام -  فزون مكارم -  ستوده خصال -  وافر افضال -  بردبار و راد -  پرورنده و جواد -  دانشمند و استوار -  امام شهادتمدار -  كوشا در طاعت پروردگار -  عهد و پيمان نگهدار -  از روش فاسقان بركنار -  بخشنده دسترنج -  ركوع و سجودش طولاني و ...
كتاب فضل تو را آب بحر كافي نيست        كه تر كنم سر انگشت و صفحه بشمارم!
حضرت مولا اميرالمومنين علي بن ابي طالب عليه السلام مي فرمايند:
بر ما نام خداوندي ندهيد و هر چه می خواهید در فضل ما بگویید كه هر آيينه شما هرگز به عمق آنچه خداوند براي ما قرار داده حتي به يك دهم  از ده يك فضل ما نخواهيد رسيد زيرا ما آيات و دلائل الهي هستيم و وجه خدا و چشم خدا و زبان خداونديم.
«كُلُّ مَن عَلَيها فان * وَ يَبقَي وَجهِ رَبِّكَ ذوالجَلالِ و الاِكرام* »  «الرحمن 26 و 27 »